Η 25η Μαρτίου, ημέρα εθνικής μνήμης και εορτής της Ελληνικής Επανάστασης, εορτάστηκε με κάθε Τιμή στην ακριτική Γαύδο!
Μετά τη Δοξολογία που έγινε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων στο ηρώο, μαθητική παρέλαση από τους τέσσερις μαθητές του νησιού και ομιλίες από τη Δήμαρχο Λίλιαν Στεφανάκη και τη δασκάλα του Δημοτικού σχολείου Κωνσταντίνα Πούλου.
Ο λόγος της Δημάρχου:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,
Παπα Μανώλη, κυρίες και κύριες
Θα ήθελα να απευθύνω ένα μικρό χαιρετισμό για τη σημερινή ημέρα…
ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΣΤΟ «ΘΟΥΡΙΟ» ΤΟΥ …«Καλλιό ‘ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή»
Κι ετσι, με αυτά τα λόγια, κατάφερε να εμψυχώσει τους σκλαβωμένους Έλληνες, ανάβοντας στις ψυχές τους τη «φωτιά» της ελπίδας για Ελευθερία!
Και τα κατάφερε! Μετά από λίγα χρόνια, η φλόγα της Επανάστασης ξέσπασε απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, κάνοντας ακόμα και τα αμούστακα αγόρια, τις γυναίκες αλλά και τους μεγαλύτερους να πιάσουν σπαθί και ντουφέκι για να διεκδικήσουν την Ελευθερία της Πατρίδας αποτινάσσοντας του τούρκικο ζυγό.
«Ελευθερία ή Θάνατος» βροντοφώναξαν οι ήρωες υψώνοντας το λάβαρο της επανάστασης και χύθηκαν στη μάχη μην υπολογίζοντας τη ζωή τους, την περιουσία τους, τα όποια «προνόμια» μπορεί να είχαν κάποιοι απ’ αυτούς.
Σήμερα λοιπόν όλοι οι Έλληνες θυμόμαστε και τιμάμε τα ιστορικά γεγονότα και τις ηρωικές πράξεις των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821 που αψηφώντας τον θάνατο, επαναστάτησαν και πολέμησαν για κάτι που φαινόταν «αδύνατο» να γίνει, που ήταν πέρα από κάθε λογική, με πίστη, με πείσμα και κατέκτησαν την πολυπόθητη ελευθερία της πατρίδας μας.
Οι Έλληνες δεν είχαν τα όπλα και τις δυνάμεις που είχε ο εχθρός. Είχαν όμως κάτι ανώτερο: Είχαν Αποφασιστικότητα για την Ελευθερία της Πατρίδας και Πίστη στο Θεό, που όπως σοφά είπε ο Γέρος του Μωριά: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή Του δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας και δεν την παίρνει πίσω».
Στον Αγώνα των Ελλήνων ξεχώρισαν ηγετικές φυσιογνωμίες που έκαναν τον κόσμο να μιλά με θαυμασμό στο άκουσμα του ονόματός τους: Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Καραϊσκάκης, Νικηταράς, Μπουμπουλίνα και άλλοι πολλοί που έβαλαν τη σφραγίδα τους και το αίμα τους στο βωμό της ελευθερίας της πατρίδας μας!
Ο βασικότερος ήρωας όμως ήταν ο λαός! «Νέοι, γέροι και κόρες, όλοι, μικροί μεγάλοι», όπως μας λέει ο Διονύσιος Σολωμός, όλοι αυτοί ήταν που δεν δίστασαν να παρακάμψουν όποιες διαφορές είχαν, να διώξουν το φόβο τους, να θυσιάσουν τις ζωές τους και με ομόνοια να οδηγηθούν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί στο Πάνθεον των Ηρώων!!!
Με το που ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, οι Έλληνες προκάλεσαν τη «συμπάθεια» και ένα κύμα αλληλεγγύης απ’ όλη την Ευρώπη. Κι αυτό γιατι? ΕΠΕΙΔΗ.. ελεύθερα πνεύματα-οι ελληνες- μάχονταν δουλοπρεπή ανδρείκελα που τα πρόσταζαν οι τύραννοι.
Σήμερα μετά από 201 χρόνια, τα μηνύματα της ελληνικής επανάστασης παραμένουν επίκαιρα! Στη γειτονιά μας ένας πόλεμος αφήνει πίσω του καθημερινά θύματα. Τον εναέριο χώρο της πατρίδα μας παραβιάζουν σχεδόν κάθε μέρα τουρκικά μαχητικά, ενώ οι απειλές και οι παράλογες απαιτήσεις και διεκδικήσεις των γειτόνων, μερικές φορές ..κάνουν την ιστορία να φαίνεται πως επαναλαμβάνεται.
Όμως, απέναντί τους είμαστε Εμείς …οι ΕΛΛΗΝΕΣ…ΜΕ ΑΞΙΕΣ την Ειρήνη, το Δίκαιο, την Ελευθερία, τη Δημοκρατία! Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες ενός πολέμου είναι τραγικές. Οφείλουμε ωστόσο, να κάνουμε ο,τι χρειάζεται ώστε να είμαστε έτοιμοι να προασπίσουμε τις Αξίες μας, την Πατρίδα μας, την Ελευθερία μας έχοντας οδηγό το μαχητικό πνεύμα των αγωνιστών της Επανάστασης! Με όπλα μας λοιπόν τη γνώση, το δίκαιο και την ομόνοια, είμαι σίγουρη πως οι πρόγονοί μας θα ‘ναι περήφανοι και βέβαιοι πως θα αξιοποιήσουμε σωστά όσα μας δίδαξαν με τους αγώνες τους.
Απ’ την ακριτική Γαύδο που κάποτε υπήρξε καταφύγιο για τους κατατρεγμένους από την τουρκική λαίλαπα, στέλνουμε μήνυμα Ειρήνης και Ζωής σε όλον τον κόσμο με την προσδοκία ότι στο τέλος θα επικρατήσει η λογική.
Η 25η Μαρτίου είναι ημέρα μνήμης, ημέρα περηφάνιας, ημέρα διπλής γιορτής! Χρόνια πολλά λοιπόν στους Ελεύθερους Ανθρώπους και σε όσους αγωνίζονται για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε όλο τον κόσμο.
Ο λόγος της δασκάλας:
Αιδεσιμότατε,Εντιμότατη κ.Δήμαρχε,αγαπητοί παρευρισκόμενοι,γονείς και μαθητές
- Ήταν άνοιξη, 25 του Μάρτη
” Μια φλόγα αστράφτει ……. ακούονται ψαλμοί και μελωδία.
Πετάει έν άστρο …….. σταματά μπροστά εις τη Μαρία.
“Χαίρε της λέει Αειπάρθενε , ευλογημένη , χαίρε
Ο Κύριος μου είναι με Σε . Χαίρε , Μαρία ,Χαίρε.”
… . . . . . Επέρασαν χρόνοι πολλοί. . . . . . .
– Ήταν άνοιξη , 25 του Μάρτη 1821.Στην Αγία Λαύρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί την σημαία της Ελληνικής Επανάστασης.
” Μια μέρα σαν εκείνη αστράφτει πάλι ο ουρανός
. . . . Μια κόρη στενάζει , αλυσωμένη . . . Τρέμει με μιας η φυλακή …
κι αφήνει και περνά έν άστρο . . . μιαν αχτίδα
” Ξύπνα , ταράζου μη φοβού, χαίρε Παρθένε , Χαίρε.
Ο Κύριος μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα , Χαίρε ”
Ο Βαλαωρίτης με παραστατικό τρόπο , μ΄ένα πάντρεμα “Ευαγγελισμού-Ελληνισμού” μας δίνει το μήνυμα. . . Το θεϊκό σημάδι.
Την ημέρα αυτή που διαλέχτηκε για να εξαγγελθεί στην ανθρωπότητα το μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου, την ίδια μέρα, η ελευθερία έκανε τα πρώτα της αποφασιστικά βήματα για την επιστροφή της στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός.
Γιατί ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να γεννηθεί χωρίς ” σπόρο ” και ο σπόρος της επανάστασης έμεινε καλά κρυμμένος , μαζεύοντας δυνάμεις , τέσσερις ολόκληρους αιώνες.
Γιατί η σπίθα που έδωσε ζωή σ΄αυτή τη γέννηση ήταν η πίστη. Η πίστη στο Θεό, η αγάπη για ελευθερία, η πίστη πως ζωή είναι ελευθερία και χωρίς αυτήν……….
” Ελευθερία ή Θάνατος ”
Η κραυγή που ριγάει όλο το κορμί . Το σύνθημα που αντιστέκεται ακόμη και σ΄αυτό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Κανένας συμβιβασμός.
“Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή”
Πώς είναι δυνατόν να υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι που να αγαπούσαν με τέτοιο πάθος τη ζωή και τη λευτεριά και αντίκριζαν με τέτοια περιφρόνηση τον θάνατο;
Ας μην ξεχνάμε πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνταυτιστεί με μια μεγάλη ιδέα. Οι άνθρωποι αυτοί γίναν πύρινες φλόγες , ψυχές που ζητούσαν το αδύνατο!
Όμως αυτό σημαίνει να ζει κανείς!
Να έχει οράματα , να μην τα παρατάει, να ζητάει το αδύνατο κι ας το ξέρει ως έτσι. Να πιστεύει πως θα το φτάσει, να πολεμάει γι΄αυτό, με κάθε ανάσα, με κάθε σκέψη του , με κάθε πόνο και δάκρυ του , πέρα από κάθε λογική , πέρα από κάθε όριο……. Με πίστη και πείσμα ……. Με πείσμα και πίστη….
Τότε γίνεται το θαύμα…. Το αδύνατο γίνεται δυνατό. Το όνειρο , απτή πραγματικότητα.
” Η τύχη μας ” λέει ο Μακρυγιάννης, ” έχει τους Έλληνες , πάντοτε ολίγους. Παλαιόθεν ως τα τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούν. Τρώνε, τρώνε μα μένει πάντα μαγιά. ”
Αυτή η μαγιά είναι η σπίθα που έφερε το θαύμα.
Στις 29 Μαΐου 1453 το έθνος έπεσε.
Μαζί με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, αλώθηκε κι όλος ο Ελληνισμός.
Ακολούθησαν 400 χρόνια σκλαβιάς , θανάτου και εξευτελισμού.
Το έθνος έπεσε μα δεν νικήθηκε.
Η ήττα , η πραγματική ήττα δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός. Είναι κυρίως εσωτερική ,
ψυχολογική διεργασία. Υπάρχει πραγματικά όταν την αποδέχεται η ψυχή και υποκύπτει στη μοίρα της.
Εκεί, πάνω στις απάτητες βουνοκορφές των κλεφτών κι αρματολών, δε ζύγωσε ποτέ η σκλαβιά ,εκεί πρωτοπερπάτησε η λευτεριά.
“Η αγάπη τους για τη λευτεριά, λέει ένας Γάλλος ιστορικός, που τους έζησε στα λημέρια τους ,ουδέποτε σβήστηκε στις καρδιές τους”.
Ασυγκράτητοι και αποφασισμένοι ,με κατορθώματα προσωπικά και θυσίες ομαδικές, σπέρνουν θρύλους και υψώνουν πύργους λεβεντιάς.
Χύνουν το αίμα τους και ποτίζουν το δέντρο της Λευτεριάς.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε πού οφείλονται τόσες νίκες, τόσα λαμπρά κατορθώματα σ’
ένα αγώνα που ξεκίνησε χωρίς οργάνωση, χωρίς εφόδια, χωρίς χρήματα ,χωρίς μεγάλη δύναμη στρατού, χωρίς ξένη βοήθεια. Πολύ σοφά το εξηγεί ο μεγάλος αγωνιστής Μακρυγιάννης:
“Όταν οι λίγοι αποφασίσουν να πεθάνουν και πάρουν αυτήν την απόφαση ,λίγες φορές χάνουν και πολλές φορές κερδαίνουν.”.
Ήταν κατόρθωμα λεύτερων ήδη ανθρώπων. Ένιωθαν μέσα τους λεύτεροι και πριν πιάσουν τα όπλα. Τραγουδούσε η ελπίδα των βασανισμένων γενιών που πέρασαν. Ακούγονταν η φωνή του “Κρυφού Σχολειού”.
Απ’ έξω μαυροφόρα απελπισιά,
πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι…
Βραχνά ο παπάς,ο δάσκαλος εκεί,
θεριεύει την αποσταμένη ελπίδα,
με λόγια μαγικά: ”Μη σκιάζεστε στα σκότη.
Η λευτεριά, σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει”.
Το ελληνικό γένος ποτέ δεν αποδέχτηκε την ήττα του. Παρ΄ ότι έμεινε σχεδόν ακέφαλο στην αρχή, μιας και το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής του ηγεσίας , εξολοθρεύτηκε.
Αυτό το χρωστά κατά πολύ στην Εκκλησία, που έγινε απαραίτητη και πολύτιμη , όχι μόνο ως θεσμός μα και ως χώρος. Ο εκκλησιασμός των χριστιανών γινόταν βέβαια για προσευχή , αλλά και για ψυχική επαφή και εθνική συνταύτιση.
Με τα βυζαντινά σύμβολα του τελετουργικού, με την ελληνική γλώσσα του Ευαγγελίου
Με τα προφητικά αναγνώσματα και τα ενδυναμωτικά συναξάρια, ο υπόδουλος λαός ξαναβρήκε στους ναούς, την μυστική <Εκκλησία του Δήμου του>. Σ΄αυτούς όλους τους αιώνες, η Εκκλησία του έδινε τις ευκαιρίες και τα σύμβολα , να θρέψει και τα εθνικά του συναισθήματα.
Όταν ήρθε λοιπόν, το πλήρωμα του χρόνου, το Έθνος ορθώθηκε σαν ένας άνθρωπος.
Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από διάφορες εξεγέρσεις – που πνίγηκαν στο αίμα- από το Ρήγα Φεραίο(αυτόν το φλογερό οραματιστή πατριώτη ) και από τη Φιλική Εταιρεία.
Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Μακρυγιάννης, Μπουμπουλίνα, Διάκος, Μαντώ Μαυρογένους,Κανάρης,Μιαούλης,Μπότσαρης…
Σούλι και Ζάλογγος, Μεσολόγγι και Γραβιά, Δερβενάκια και Ψαρά…..
Μεγάλες επιτυχίες αλλά και μεγάλες καταστροφές. Ομοψυχία μα και διχόνοιες και συγκρούσεις.
Ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Άλλοτε φαινόταν πως θα έχει αίσιο τέλος και άλλοτε πως όλα έχουν χαθεί.
Δεν ήταν όμως δυνατόν να πάνε χαμένες τόσες θυσίες και τόσο αίμα. Καρποφόρησαν και δημιούργησαν ένα καινούριο- έστω και μικρό – ελληνικό κράτος. Τη μάννα κοντά στην οποία έτρεξαν όλα τα υπόλοιπα σκλαβωμένα κομμάτια της ελληνικής γης, αφού πρώτα ελευθερώθηκαν και αφού πλήρωσαν το φόρο του αίματος και της θυσίας που τους αναλογούσε……..
Η επανάσταση του 1821 δεν είναι μόνο σελίδες δόξας και ηρωισμού. Υπάρχουν και μελανά σημεία που δείχνουν πως και σ΄αυτήν την κρίσιμη περίοδο έδρασε το προαιώνιο ελάττωμα των Ελλήνων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Έλληνες αγωνιστές, κινούμενοι από προσωπικές φιλοδοξίες, συμπλέκονταν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να χάνονται πολλοί άξιοι και να επωφελούνται φυσικά οι κατακτητές.
Σκεφτόμενοι λοιπόν τι κατάφεραν οι Έλληνες ενωμένοι και τι γινόταν όταν έπεφτε ο αδερφοκτόνος διχασμός, …… ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του….
Την Ελευθερία την κερδίζει κανείς, όταν είναι έτοιμος να βάλει για αντίβαρο την ίδια του τη ζωή.
< Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία > μας λέει ο Κάλβος και συμπληρώνει ο μεγάλος μας πνευματικός εθνάρχης , Παλαμάς:
< Αυτό κρατάει ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη
Το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι,
Αυτό το λόγο θα σας πω , δεν έχω άλλον κανένα:
Μεθύστε με τ΄αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!!!!!
Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821